ONDER DE GROENE HEMEL (2015)

[Marijke]

Onder de groene hemel is een nieuw geschreven musical met de hits van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. Bos Theaterproducties is verheugd musicalster René van Kooten toe te voegen aan de cast van de nieuwe musical Onder de groene hemel. Naast René spelen o.a. Thomas Cammaert, Anne-Mieke Ruyten, Sophie Velthuizen en Hanneke Last mee, onder muzikale leiding van Marcel de Groot met live band. De musical is van 29 januari 2015 tot en met 31 mei 2015 te zien in de Nederlandse theaters.

Inge Bos, directeur Bos Theaterproducties: “Ik ben bijzonder trots dat René ja heeft gezegd en dat hij onze geweldige cast komt versterken”. René heeft getekend voor de rol van Jimmy, verteller en sturende kracht van de nieuwe musical, Koen van Dijk is verantwoordelijk voor de tekst en de regie.

Voor de voorstelling is een nieuw verhaal geschreven: een keurige gymnasiaste (Sophie Veldhuizen) ontmoet een vrijgevochten kunstenaar (Thomas Cammaert), de spil van een hippie-kolonie in het Amsterdamse Vondelpark. Hij streeft naar grote vrijheid in alles, zij zoekt naar nieuwe waarden in een wereld die op z’n kop staat. Centraal staat het schitterende oeuvre van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh, dat nog immer populair is bij jong en oud.

Boudewijn de Groot: “Een spannende aangelegenheid, ik ben ontzettend benieuwd. Aan de makers en de uitvoerenden zal het niet liggen. En aan de liedjes…”

De speelperiode van deze musical is van 9 januari 2015 t/m 31 mei 2015.
De première op 29 januari 2015 in de Stadsschouwburg te Haarlem. Dit zou de 70ste verjaardag van Lennaert Nijgh geweest zijn, die is geboren en overleden in Haarlem.

Promotiefilmpje ODGH met René, Sophie en Thomas:

CAST:
Jimmy/verteller – René van Kooten
Barbara Groenendaal – Sophie Veldhuizen
Berend de Jager – Thomas Cammaert
Anna Groenendaal (moeder)  – Anne-Mieke Ruyten
Julia Bloem – Hanneke Last
Bavo Groenendaal (vader) – Jan Elbertse
Stefan Cruquius en Roel van Dam – Daan Smits
Hannelore – Myrthe Boerebach
Cees – Simon Daniël Brommer
Maria – Eline Havenaar

CREATIVES
Regie: Koen van Dijk
Tekst: Koen van Dijk
Live band:
O.l.v. Marcel de Groot, Janos Koolen en Lucas Beukers
Arrangementen: Jeroen Sleyfer
Choreografie: Daan Wijnands
Decorontwerp: Eric Goossens
Kostuumontwerp: Maya Schröder
Lichtontwerp: Coen van der Hoeven

[Marijke]

PERSPRESENTATIE 21-11-2014:

de perspresentatie van Onder de groene hemel was op 21 nov. 2014 in het Vondelpark te Amsterdam. Ondanks het verzoek van ons én van René hebben we geen uitnodiging gekregen. Wel een excuusmail hiervoor en ‘ze gaan het goed maken’. Geen idee (nog) hoe, maar wát een bummer… Geen eigen video en/of fotos dus van deze belangrijke dag voor cast en crew.

Op de perspresentatie gaf regisseur Koen van Dijk een inleiding en uitleg over de liedjes van Lennart Nijgh en Boudewijn de Groot, die de basis vormen van deze musical. De musical toont het gevoel van de hippiecultuur en laat ook zien hoe het begrip vrije liefde populair was in die tijd.
De cast bracht hierna enkele liedjes ten gehore waarbij velen ook de gitaar ter hand namen. De herkenbaarheid van de songs is groot bij velen.
De musical zal op 9 januari in Zaandam z’n eerste Try Out spelen. De première is op 29 januari 2015 in Haarlem. Deze datum is de geboortedag van de in 2002 overleden Lennart Nijgh, die is geboren en overleden in Haarlem.

Monique (van musicalnieuws.nl) was wel aanwezig en heeft special voor de website van René een filmpje gemaakt. Bedankt hiervoor, top!

Foto: Bos Theaterproducties

Foto: Monique Hoffmann/Musicalnieuws

Foto: Peggy de Haan/Musicalsites

+ + + + + + +

Hieronder enkele fragmenten uit de musical:

DE COMMERCIAL

De FACEBOOK-TRAILER:

MENEER DE PRESIDENT

MALLE BABBE

MEESTER PRIKKEBEEN

ODGH Optreden op het MAG 2015:

[Marijke]

9 januari 2015: De eerste Try Out van Onder de Groene Hemel in het Zaantheater in Zaandam. Regisseur Koen van Dijk wilde graag een voorstelling maken als ode aan de poëzie van Lennaert Nijgh en de tijdloze melodieën van Boudewijn de Groot. De vele liedjes die voorbij komen zijn voor iedereen herkenbaar en worden aangevuld met wellicht iets minder bekende liedjes die mooi in deze musical blijken te passen.
In de hoofdrol zien we René van Kooten als Jimmy, de verteller. In veel scènes maakt hij echter zijn opwachting ook in andere rollen, zoals bv. de apotheker, de tramconducteur en de leraar maatschappijleer, inclusief pijp.
Thomas Cammaert zien we in de rol van hippie Berend de Jager en Sophie van Veldhuijzen als zijn geliefde Barbara ‘Babbe’ Groenendaal. De ouders van Babbe -Anna en Bavo Groenendaal – worden gespeeld door Anne-Mieke Ruyten en Jan Elbertse.

Bij het betreden van de zaal kregen we een (voorlopig?) programmaboekje. Geen scènefoto’s er in, maar wel de cast en de band uitgebreid in beeld met hun CV en enkele repetitiefoto’s.

Koen van Dijk betrad het toneel en heette iedereen welkom bij de allereerste Try Out van deze musical en gaf een korte uitleg over de repetities en het feit dat sommige onderdelen wellicht nog iets aangepast zullen gaan worden, dit is mede afhankelijk van de reacties op alles vanuit de zaal.

Bij aanvang viel gelijk het decor op: volop macramé knoopwerk op de bühne en meubilair en accessoires uit het jaar 1969 – het jaar waarin de musical begint – en de kleding komt ook echt uit die tijd. Erg leuk en herkenbaar.
In de eerste scène komt René in witte kleding op zijn witte Allstars op en het mooie beginliedje pakt je gelijk. De zaal was muisstil en alle spelers verschijnen één voor één op het toneel waarin gelijk opvalt dat de stemmen van de hoofdrolspelers en het ensemble mooi met elkaar kleuren. Het verhaal begint op het gymnasium, waar de diploma-uitslagen net bekend zijn gemaakt.
De kleding van René blijkt een basis outfit die steeds aangevuld wordt met een jas, bont-gilet, hoed enz. Zijn (nieuwe) pruik met lang haar blijft tijdens de hele voorstelling op.

Sommige liedjes hebben erg veel en zeer snelle tekst. Het viel me op dat zowel René als Thomas goed articuleerde en dan krijg je er toch veel van mee. Niet alle liedjes klonken mij bekend in de oren, maar er zaten een paar (voor mij) hele mooie nieuwe tussen. De stem van Thomas Cammaert is ook erg aangenaam, hij pakte als Berend de zaal behoorlijk in. Hij is ook een vlotte verschijning als langharige hippie op het toneel.

Veel van de muziek komt rechtstreeks van het toneel af. Marcel de Groot speelt met 2 bandleden vaak op de achtergrond van het toneel mee en René speelt ook veel gitaar. Als Marcel zelf op de voorgrond een lied brengt valt pas goed op hoe enorm veel hij op zijn vader lijkt, ook qua stem.
Anne-Mieke Ruyten zet een leuke moeder van Babbe neer, we hebben erg gelachen om haar verschijning. Ook de zeer christelijke vader van Babbe, Jan Elbertse, is geknipt voor de rol die hem toebedeeld is. Uit het ensemble springt Hanneke Last er direct uit. Deze veelzijdige dame speelt ook fluit en gitaar en danst en acteert zeer overtuigend.

Het decor heeft als basis 2 bedden en wat houten blokken die als een puzzel in elkaar passen. Hier wordt handig gebruik van gemaakt waardoor het toneel als vanzelf gaat passen bij de scènes die voorbijkomen. Ook de fiets komt vaak voorbij, dus niet alleen tijdens “de eenzame fietser”. Het is erg vindingrijk en leuk om te zien hoe ze de fietsende cast met elkaar over het toneel laten rijden.

Qua geluid waren er (helaas) nog veel verbeterpunten, want microfoons gingen bv. vaak te laat open, maar het was ook een Try Out, dus het is ze vergeven.

De 2de akte opent zowel op het toneel als in de zaal met “Het land van Maas en Waal”. De sfeer zat er gelijk helemaal weer helemaal in en tijdens de show werd er ook diverse keren meegeklapt met de liedjes, wat toch ook wel apart is bij een musical. Ook na diverse liedjes barstte er een applaus los. Er zat in de 2de akte een liedje wat me meteen aansprak, heel fijn met René met zijn gitaar (en later Thomas erbij). Uit het programmaboekje leerde ik dat dit “Reizen” heet.

Er zit een vrolijke finale aan de musical en de zaal reageerde erg enthousiast op het gebodene met een langdurig slotapplaus. Om kwart over 8 was de voorstelling begonnen, rond kwart voor 11 was het pas afgelopen. René speelt wederom een totaal andere rol vergeleken bij wat we al van hem gezien hebben. We boffen maar met zijn  veelzijdigheid.
Op 29 januari is de première van Onder de Groene Hemel in Haarlem. We hebben de toezegging binnen voor een perskaart, dus daarvan zal weer een uitgebreid verslag mét opnames volgen.

Onder de Groene Hemel trekt door heel NL, dus als je de kans krijgt… ga dan zeker kijken.

*Koen van Dijk tijdens het welkomstwoord en het slotapplaus.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

QUOTES uit het verslag van JOSEPHINE:

Onder de groene hemel behoort wat mij betreft onder de kleinkunst musicals: subtiel, kunstzinnig, echte luisterliedjes, gevoelig, kleine cast, maatschappijkritisch. Dit in groot contrast met de vorige grote, swingende musical Jersey Boys met een grote bezetting, waarin René in het vorige seizoen mocht schitteren. Ik zag hier steeds weer onderdelen van het drieluik De tuin der lusten van Jeroen Bosch. Heel mooi gedaan.

Thomas Cammaert nam mij mee in zijn gedachtes en gevoelens. Ik moet eerlijk zeggen dat ik meer in hém mee ging, dan in de rol van Sophie. Maar wellicht dat ook zij een natuurlijker spel gaat ontwikkelen, gedurende de try-outs. ook Anne-Mieke Ruyten en Jan Albertse zetten hun rol overtuigend neer. Een heel herkenbaar echtpaar uit de jaren 60/70. Veel karaktertrekjes die ik direct herkende in mijn eigen ouders en daardoor lachwekkend maar vooral vertederend.

De liedjes waren een stil genieten. Voor mij dan. Veel generatie-genoten uit de zaal hadden moeite met “stil” genieten; je hoorde ze af en toe zachtjes meezingen. En dat was eigenlijk niet eens storend. Daarom ook zo slim om de 2e akte te beginnen met het Land van Maas en Waal, zodat de zaal even lekker uit volle borst mocht meezingen.

Wat ik ook subtiel gedaan vond, was dat je als kenner van de muziek van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh, soms al op een subtiele wijze hints van liedjes kon opvangen. Eén voorbeeldje, om verder niet te spoileren: de hoofdrolspeelster heet Barbara en halverwege de voorstelling noemt haar geliefde haar Babbe . Maar ook de naam die Hanneke in de voorstelling heeft, zowel haar voornaam Julia als haar achternaam Bloem.

Verder veel leuke subtiele grapjes door vooral René, waarbij hij als een soort van toekomstvoorspeller dingen opnoemt die wij nu normaal vinden maar die in die tijd onwaarschijnlijk klonken. Zoals: “Waarom ontwikkelen we geen auto’s die met een stekker in het stopcontact kunnen worden opgeladen? Neeeh…dat kan niet”. Deze grapjes waren verrassend en werden goed ontvangen door het publiek!

[Marijke]

De première, 29 januari 2015.
Deze première van Onder de Groene Hemel, op 29 januari 2015 in Haarlem.
Dankzij Bos Theaterproducties was het voor een paar forummers nog mogelijk om (very last minute) alsnog te komen genieten van deze première! We ontvingen ook een perskaart, dus na afloop waren wij ook in de gelegenheid om op het toneel beelden te maken van de cast.

De Toi
René verscheen gelukkig al snel voor de toi-overhandiging en we moesten alles snel doen. Overhandigen én filmen lukt niet tegelijk, dus Jolanda kreeg de videocamera in haar handen gedrukt met de vraag om hem op René te richten. Het was nogal krap in het halletje, mensen kwamen en gingen daar, dus de beelden werden heerlijk chaotisch en rommelig. Ik heb bewust niets geknipt, de hectische sfeer van de overhandigen bleek prima weergegeven… Verkouden René was heel blij met de kaart, bloemen en vooral met zijn ODGH-bus. Hij moest er als een haas vandoor omdat hij al moest soundchecken, wij zijn daarna het theater in gegaan.

De musical:
René van Kooten is vanaf het eerste moment te zien in de rol van verteller Jimmy. Hij moet er voor zorgen dat zijn ouders Berend en Barbara (Thomas Cammaert en Sophie Veldhuizen) bij elkaar komen en hij geboren zal worden.

Het decor is helemaal uit die tijd, mede dankzij de enorme macramé knoopwerken op het toneel en ook de kleding van de cast. Het oeuvre van Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot maken het eind jaren 60/begin jaren 70 plaatje helemaal compleet. In het verhaal wordt het ook al snel duidelijk: In het Vondelpark in Amsterdam, dáár gebeurt het, daar moet je zijn met je vernieuwende ideeën en plannen voor grote veranderingen in het land. Er is daar veel Flower Power en ook veel Love & Peace, evenals demonstraties en hippies die een andere rolverdeling in de maatschappij najagen en dat op allerlei manieren proberen te verkondigen en waar te maken.

Bij binnenkomst kreeg iedereen een programmaboekje. Helaas was het nog steeds hetzelfde boekje als tijdens de Try Outs, dus zonder de prachtige en kleurrijke scènefoto’s die inmiddels verspreid zijn aan de pers.

De eerste akte begint rustig met gitaar spelende en zingende René, waarna de rest van de cast invoegt, de tweede akte sprankelt meer en begint met Het land van Maas en Waal, wat de cast – ook in de zaal tussen het publiek – voordraagt. De stemming zit er dan meteen (weer) in. Het is ook grappig om te zien hoe René keer op keer zijn kledingrek – links vooraan op het toneel – opzoekt om weer wat aan (of uit) te doen. Hoedje, politiepet, bont-bolero, apothekersjas… etc. Hij heeft het maar druk.

Bij aanvang van de tweede akte werden er heel veel smartphones gepakt om “Het Land van Maas en Waal” en de sfeer voor thuis vast te leggen. Wij dus ook en we zagen later thuis (pas) dat René ineens wat bekenden spotte op het eerste balkon. Altijd leuk! Jan en Anne-Mieke lopen dan ook tussen de cast. Ze zijn moeilijk te vinden tussen alle hippies. Jan gaat ook helemaal uit z’n dak van enthousiasme met z’n gitaar, zwarte krullenpruik en kaplaarzen…zo leuk.

Nu iedereen een paar weken Try Outs gespeeld heeft is de voorstelling er goed op vooruit gegaan. Iedereen is goed op elkaar ingespeeld en de decorwisselingen gaan foutloos. Er waren nu ook slechts een paar kleine microfoonfoutjes te bemerken, bij de eerste Try Out kwam dit helaas erg vaak voor. Tante Julia stond in het programmaboekje vermeld als epiloog. Zowel in de Try Out als op de première werd dit lied echter niet gespeeld. René bleek ook zijn gele hippie-brilletje niet meer te dragen. Deze gaan we ook niet meer terugzien. Het telkens op en af doen voor de diverse personages waarbij het wel (of juist niet) nodig was gaf teveel gedoe qua verkledingen, dus werd besloten de bril weg te laten. Jammer… maar “gelukkig hebben we de beelden nog” (bij zowel persfoto’s als de commercial).

We moesten ook weer erg lachen om René als tramconducteur die aan Babbe’s  vader uit gaat leggen dat de mensen op de Dam een voorstelling gaan geven zoals “HHHair, de Amerikaanse mjóesikal” en weinig kleding aan hebben, dus “in hun niksende nakie, poedeltje naakt, piemeltje naakt” daar staan. Wij denken bij mjoesikal grinnikend terug aan onze leuke Agent Knuppel…

Thomas zong weer heerlijk met zijn mooie, warme stem. Sophie zingt mooi, maar vind ik niet altijd even sterk. Ze past wel in de rol van de gymnasium studente. De ouders van Babbe – Jan en Anne-Mieke – zijn echt heerlijk gecast in dit verhaal. De christelijke, stijve vader en de lieve moeder die alles doet (of laat) om de goede sfeer te behouden. Ze maakt tussendoor ook briljante opmerkingen met een perfecte timing, we hebben weer erg om ze gelachen.

Het is altijd fijn om premières mee te maken van René, ook al waren onze balkonplaatsen niet zo best. De toi overhandigen die hij steevast vooraf krijgt, de spanning van de cast, de hectiek, de blijdschap en opluchting achteraf en de afterparty waar iedereen eindelijk kan relaxen en naborrelen met de trotse familieleden en vrienden. Het is fijn om van dichtbij mee te maken. René zegt na premières altijd: “Zó, en nu gaan we spelen!” omdat de (spannende) kop eraf is, de Try Out periode met eventuele wijzigingen voorbij en de musical gevormd is zoals hij zou moeten zijn en blijft zoals hij in de première te zien was.

De perscall
Na afloop was het toegestaan om het slotapplaus vast te leggen en  – nadat de cast een welverdiende toast uitgebracht had met elkaar – mocht ‘de pers’ het toneel op. Boudewijn de Groot was bij het slotapplaus ook het toneel opgehaald en tijdens de fotoshoot werd er ook veelvuldig gevraagd of hij met de cast op de foto wilde. Hoewel we (de echte) Jimmy de Groot ook gespot hadden was hij niet bij dit fotomoment. Na de – ietwat hectische – fotocall vertrok de cast naar de kleedruimtes om zich op te maken voor de premièretrap en de rest was welkom in de foyer voor de afterparty.

De afterparty
De zaal voor de afterparty was stampvol, we zijn daarom maar bij de trap gaan staan waar de cast zou verschijnen. Iets later dan gepland was het zover: de cast daalde de trap af onder luid gejuich, geklap en gejoel en al snel spoedden ze zich naar hun wachtende familie en vrienden. Er werden hapjes geserveerd en het was een erg drukke en zeer gezellige afterparty. Uiteraard hebben we o.a. René nog even gesproken, die nogmaals vertelde hoe fan-tas-tisch hij de toi vond.

Onderstaand de videobeelden van het slotapplaus, een perscall fragment en de premièretrap. We hebben een geslaagde première mee mogen beleven en een heerlijke avond gehad met elkaar. Nu kan en mag iedereen door heel Nederland deze musical mee gaan beleven. Onder de groene hemel is t/m zondag 31 mei 2015 te zien in de Nederlandse theaters.

Na de gezellige en drukke afterparty gingen we pas rond half 1 richting de auto en naar huis. Inmiddels was de hele wereld wit geworden van de sneeuw…

QUOTES uit het verslag van MARLOES:
Verbaast was ik dat ik gewoon weer moest lachen om de grapjes die gemaakt werden (euhh die ken ik toch al en toch weer grappig vinden?!) en om de rol van “mama” Annemieke. De pretsigaretjes, echt je wordt er in de zaal ook melig van!
“Julia” Hanneke liep op een gegeven moment te happen van een groene appel, dat was me niet eerder opgevallen en ik moest ook daar wel om grinniken, groene appels zijn toch René zijn ding?

Ik heb ook weer genoten van René zijn gezichtsuitdrukkingen. Wat een leuke rol is het toch.  2 dingen die me nu opvielen. Als “Barbara” Sophie aan de piano zit en “Stefan” Daan bij haar gaat staan, blaast “Jimmy” René hem in zijn gezicht in zijn onzichtbare rol.  Grappig dat “Stefan” daar wel op reageert. Ook zag ik nu dat “Jimmy” René op het bankje wat achteraf, met zijn voet stampt bij de scene dat de baby schopt in de buik.

De band op het toneel, als onderdeel van de voorstelling, blijft een vondst.

[Marijke]

QUOTES uit het verslag van MARLOES

De laatste voorstelling van ODGH:
Op social media zag je vaak filmpjes voorbij komen van een toegift na de show. Ik heb er in Amsterdam en Den Haag (teleurstellend) geen gezien. In Zwolle ook niet, maar daar miste wel meer. Hanneke die de rol van Julia speelde stond die avond met hoge koorts op de planken, haar prachtige lied op de gitaar werd hier uit het script geschreven die avond. Kan me voorstellen dat ze dan ook geen toegift doen.

Wat was het toch een hele fijne voorstelling, iedereen van het forum die het niet gezien heeft…. gemiste kans, echt waar. Wat was het heerlijk luisteren naar de liedjes, gezellig, mooi, ontroerend, het passeerde allemaal de revue. En bij de eerste keer stond ik verbaasd welke liedjes ik eigenlijk ook echt kende, zonder de platen van Boudewijn de Groot in huis te hebben. Het toneel met de attributen, eenvoudig maar effectief en duidelijk wat er mee bedoeld werd. De woordgrapjes, de genoemde, zo specifiek jaren 60 dingen, zoals oa de DAF met z’n pientere pookje, exota en vlaflip.

De muzikanten die zo fijn meededen. Niet alleen maar stilstaan op het toneel maar ook betrokken met een rolletje, of vooraan met een solo stuk.René had een leuke rol, wennen aan zijn lange haar, maar bij de zoveelste voorstelling ook zo vertrouwd. Zijn gezichtsuitdrukking waren heerlijk om te zien. Zondag huppelde hij af en toe over het toneel, grappig.
Zondag, ach ja, de allerlaatste. René noemde het ook bij de intro…. Dames en heren in Den Haag, welkom bij de allerlaatste ODGH…. Gelieve geen beeld en geluid opnames te maken……

Naar mijn idee gaf iedereen zich nog eenmaal helemaal bij deze laatste! Vol overtuiging werd er gezoend, en geacteerd. Bij het begin van de 2e akte werd gelukkig de “orkestbak” benut, en kon ik (samen met mijn dochter) genieten van René die vlak voor/boven ons stond te zingen.

Voordat we het wisten was daar alweer het einde, en kwam het applaus. Snel mijn fotocamera uit de tas, want ik had voor hier een foto beloofd, en het is dat ze nog bloemen kregen van oa Dhr Koen van Dijk, anders had ik dat moment ook nog eens gemist.

Nog even buigen, nog een keer, en weg waren ze…….

Beteuterd bleven we achter in de zaal…… geen toegift??? Nee hoor echt niet.
Het was echt over en uit voor #ODGH!

[Auteur]

Berichten