- Dit onderwerp bevat 1 reactie, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 3 jaren, 6 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
Bericht van JoosD:
De Zoetelaar in Zoetermeer is een bijzondere locatie, omdat er mensen met een verstandelijke beperking werken. En René trad hier vrijdag geheel belangeloos op ter ere van het 15-jarige bestaan van de lunchroom.Het zou een klein gebeuren zou zijn (vertelde René) en dat het “niet veel zou voorstellen”. Dat het klein was bleek al snel na onze aankomst. Na een heerlijk kopje koffie met een koekje zagen we dat er achter in de lunchroom een microfoon stond, een muziekinstallatie en er stonden een paar stoelen en 2 statafels. C’est tout!
René begon zijn optreden bij voorbaat al vol met excuses omdat hij zelf het geluid en de begeleiding verzorgde. Wat een onzin! Dat had juist zijn charme en gaf het intieme karakter van deze avond weer. En die begeleiding…René op gitaar…ik kan het niet vaak genoeg horen en zien!
In de aankondiging stond dat hij vanavond zijn lievelingsliedjes ten gehore zou brengen. Dat resulteerde in… in willekeurige volgorde: Breng hem thuis uit Les Mis, Verwarrend bestaan uit Aïda, Angels van Robbie Williams. Pak nou maar mijn hand van Nick & Simon en Ik heb je lief van Stef Bos – beiden uit de Passion, Viva la Vida van Coldplay, You’ve got to hide your love away van The Beatles, Cannonball van Damien Rice, De bestemming van Marco Borsato, Just the way you are van Billy Joel, Eenzame fietser van Boudewijn de Groot. Het ene liedje was vrolijk en uitbundig waarbij er (op verzoek van René) hard werd meegezongen, geklapt of gezwaaid en het volgende liedje was gevoelig en klein, waarbij je een speld kon horen vallen. De ene keer begeleidt door de muziekinstallatie en de andere keer door René op gitaar.
Al met al zat/stond er denk ik zo’n 20/30 man in de lunchroom, maar ze maakten lawaai voor 200 man. René ontpopte zich als een ware entertainer wat tot gevolg had dat er lekker werd meegezongen, mee ge-‘ooohoohoo’d en de handen gingen meermaals de lucht in!
Het bijzondere karakter van het publiek speelde uiteraard ook een belangrijke rol bij het speciale sfeertje. Er was uiteraard ook een aantal medewerkers aanwezig en wat kunnen die enthousiast reageren! Gewoon lekker hardop meezingen bijvoorbeeld. Of na een liedje keihard “applaus” roepen. Ik moest vooral erg lachen om het meisje dat, nadat René aankondigde dat hij Breng hem thuis ging zingen, riep: “IK breng je thuis!”. Zo ontwapenend en heerlijk dat zulke meiden gewoon zonder gêne roepen wat jij eigenlijk ook best zou willen roepen . Of die jongen die René zijn bloemen mocht overhandigen en vervolgens zelf tijdens het applaus een buiging maakte…ik smulde ervan!
Na het optreden nog heerlijk lang buiten van de zwoele zomeravond genoten en hier en daar, onder het genot van een zomers rosétje, een praatje gemaakt. Er werden zelfs bitterballen geserveerd, wat een gastvrijheid! Mocht ik ooit weer eens in Zoetermeer zijn, dan ga ik zeker even een bakkie doen bij De Zoetelaar!
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.