SONGTEKSTEN The Bridges of Madison County

Home Forums MUSICALSCRIPTS & SONGTEKSTEN SONGTEKSTEN The Bridges of Madison County

15 berichten aan het bekijken - 1 tot 15 (van in totaal 21)
  • Auteur
    Berichten
  • #4139
    Marijke
    Sleutelbeheerder

    In The Bridges of Madison County werden we verwend met maar liefst 20 songs, allen prachtig en zorgvuldig vertaald door Koen van Dijk. Hieronder vind je de teksten van deze pareltjes, om nog even na te genieten van dit moois. :heart:

    1e akte:
    01. Proloog – Een man, een vrouw, een thuis (Francesca, ensemble)
    02. Voor je het door hebt (Dick, Francesca, Michael, Carolyn)
    03. Tijdelijk de weg kwijt (Robert)
    04. Wat voor een vreemde man is dat (Francesca)
    05. Je bent niet alleen (Dick, Marsha, Michael, Carolyn)
    06. Een nieuw bestaan (Marian, de ex van Robert)
    07. Mogelijk/Onmogelijk (Robert, Francesca)
    08. Kijk naar mij (Francesca, ensemble)
    09. Het kader dat je kiest (Robert)
    10. Iemand uit een droom (Dick)
    11. Dichterbij (bigband-zangeres)
    12. Al die tijd (Robert, Francesca)

    2e akte:
    13. State Road Twenty one (Country-zangeres, Michael, Carolyn, ensemble)
    14. Wie we zijn (Robert, Francesca)
    15. Bijna echt (Francesca)
    16. Verdeeld in voor en na (Francesca)
    17. Jij en ik zijn één seconde (Robert, Francesca)
    18. Als ik ga (Dick, ensemble)
    19. Vervaagt naast jou (Robert)
    20. Altijd beter (Francesca, Robert, ensemble)

    #4144
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    01. Proloog – Een man, een vrouw, een thuis

    Francesca:
    Kijk een schip vertrekt uit Napoli
    ‘s morgens vroeg op weg naar ’t westen
    Een nerveuze bruid deelt daar het bed
    met haar G.I. uit de States
    Ruim een week alleen maar oceaan
    Enkel brullend kolkend water
    Dan de haven van New York in
    Dan naar Pennsylvania Station
    En de trein trekt als een ploegmes
    diepe voren in het veld van Amerika
    Dit is Albany
    Dit is Buffalo
    Dit is Cleveland
    Dit is South Bend
    Dit is Chicago
    Dit is Osceola Station
    Dan per pickup truck naar Winterset in Iowa
    De grond ligt braak
    Zo´n 100 hectare wordt door hen getemd
    En schep voor schep,
    ja, één voor één
    zo klauwt het door de kleigrond heen
    En stap voor stap
    en steen voor steen
    zo bouwen zij het huis
    En dag na dag
    En jaar na jaar
    van knul tot man
    van blaar naar blaar
    Twee mensen groeien naar elkaar
    Van zon tot maan kan veel ontstaan
    Een man, een vrouw, een thuis
    Een vrouw van 21 bouwt
    haar leven op, het raakt vertrouwd
    Met spijker, hamer, steen en hout
    zo bouwen zij het huis
    De lucht is vreemd,
    de wind is zuur
    Toch went zij aan de temperatuur
    Een groter huis,
    een nieuwe schuur
    Zij plant en plant
    Dit wordt haar land
    Een man, een vrouw, een thuis
    Met een zoon en een dochter
    En een kloof van duizend mijl
    ´t is het meisje dat daar danst
    Haar ogen openspert
    Het vuur dat daar ontvlamt
    in de vrouw die hier volwassen werd

    Ensemble:
    Aaah…
    Aaah…

    Francesca:
    Je teelt wat bloem,
    Je krijgt een blos
    Je laat een oud verlangen los
    Je melkt de koe, je voert de os
    Zo bouw je aan het huis
    Een nieuwe naam, een nieuwe taal
    Wat vreemd was went en wordt normaal
    Het dorpsfeest 1x per kwartaal
    Al 18 jaar harmonieus
    Al 18 jaar blij met de keus
    Een man, een vrouw, een thuis

    #4145
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    02. Voor je het door hebt

    Dick:
    Fran, weet wat je doet,
    want ja, misschien gaat er iets fout
    Ik weet: natuurlijk gaat het goed
    En Buum en Buuf heb ik verteld:
    Jij bent alleen

    Francesca:
    Hebben jullie ruzie?

    Dick:
    Ach Fran, maak je niet druk
    Het vee staat buiten, da’s vertrouwd
    De trailer staat achter de truck
    Als er iets is:
    De buurman belt of komt hierheen

    Michael:
    Hey, ik wil dat shirt
    Francesca:
    Dat is van Carolyn

    Dick:
    Als je toch mee wil is er plek
    Het is wel krap, maar ja, het mag
    Het stierkalf, ik en dan de kids,
    die tent neemt ruimte in beslag
    Nee, het is vol, we moeten gaan
    Het wordt een gloeiend hete dag
    Maar wij zijn thuis
    voor je het door hebt
    Thuis
    voordat je mij maar even mist
    Ach, drie dagen, dat is niks
    Ik gaf de beesten al wat Bix
    Dan ben je vrij,
    ‘t is zo voorbij
    Dan zijn we thuis

    Francesca:
    Wat heb je tegen Carolyn gezegd?
    Dick:
    Ik heb helemaal niks tegen Carolyn gezegd
    Francesca:
    Ze is gewoon nerveus
    Dick:
    Maar ze heeft de plaatselijke én de regionale
    wedstrijd gewonnen met dat stierkalf.
    Waarom is ze dan nog nerveus?
    Francesca:
    Omdat zij ook de Nationale wil winnen!
    Oh, ga nu maar!
    Dick:
    Ik kan vast niet slapen als jij niet naast me ligt
    Francesca:
    Het is maar voor een paar dagen…

    Michael:
    Pa, de sleutel graag
    Ik rij vandaag
    “Pas als je 18 bent”,
    Dat zei je vorig jaar
    En dat ben ik nú
    Kom op, je hebt het me beloofd
    En ik rijdt beter dan mijn pa
    Maar ik weet wel,
    ik zit niet weer vast in het midden,
    nee, niet weer vast ik het mídden!

    Carolyn:
    Ja, dat doe je wel!

    Dick:
    Ik heb geen tijd voor dit gelul
    Ik heb de truck al buiten staan
    Als wij te laat zijn op die markt
    dan staan we ergens achteraan
    En ik zie het in jouw blik:
    jij kunt niet wachten tot we gaan
    Maar wij zijn thuis
    Michael:
    Ohooo, ik ben er klaar mee
    Dick:
    Thuis voor je het door hebt
    Thuis
    En dit is écht de laatste keer
    Ik heb het stierkalf en de kids
    Zij wint de prijs, ik maakt de blits
    Wij gaan nu snel,
    maar in een tel
    zijn wij weer thuis

    Dick:
    Carolyn, Kom!
    Carolyn!!
    Carolyn:
    Ik ga niet mee!
    Dick:
    Dan gaan we wel zonder jou
    Michael:
    Dat kun je niet maken, pa
    Stevie is haar stierkalf
    Dick:
    Dat kan me niks schelen, ik schrijf hem in
    onder mijn eigen naam en zeg wel dat ze
    ziek is. Geen geintjes nu, kom, hop!
    Francesca:
    Mi amor…
    Carolyn:
    Waarom is papa toch zo’n hork?!
    Francesca:
    Ja, je bent nu boos op je vader,
    maar jij werkt al zo lang met Stevie
    Ga daarheen en hij wordt stierkalf van het jaar
    Carolyn:
    Waarom klink jij nu net als hij?
    Waarom zeg jij precies wat hij zegt?
    Je vervloekt de boerderij
    Francesca:
    Carolyn, jij kunt hier veel van leren
    Carolyn:
    Had hem gehouden in Italië. Dan was
    ik Italiaanse. En jij was gelukkig.
    En ik zou geen boer hoeven trouwen
    Francesca:
    Jij hoeft geen boer te trouwen, het is
    1965! Als jij wilt kun je gaan studeren in
    Italië en logeren bij tante Chiara
    en vind jij een man daar
    Carolyn:
    Niemand vraagt me wat ik wil
    Carolyn:
    Logeren bij tante Chiara?
    Papa noemt haar altijd een slet
    Francesca:
    Hey!
    Carolyn:
    Ti amo, mama.
    Oké, ik kom al
    Dick:
    Jij redt je hier wel, toch?

    Francesca:
    Ik lees mijn boek nu eindelijk uit
    of ik verzin een nieuw recept
    Ik ga de moestuin nog eens in
    voordat de hele boel verlept
    Maar hoe dan ook, ik kan niets doen
    voordat jij het huis verlaten hebt
    Maar jij bent thuis
    voor ik het door heb

    Dick:
    Goed dan, tot donderdag.
    Kom!

    Francesca:
    Jij bent thuis
    voor ik mijn man maar even mis

    Dick:
    We bellen onderweg nog wel even.
    Nou, gaan we. Hup!

    Francesca:
    Jij bent thuis voor ik het door heb

    #4146
    Marijke
    Sleutelbeheerder

    03. Tijdelijk de weg kwijt

    Robert:
    Ik ben al weken weg uit Washington
    Voor ‘t eerst een plek langs de rivier
    Dan route 2 vanuit Spokane
    Die ouwe truck liep als een lier
    Ik reed op Kalispell en North Dakota
    Door Minnesota in één keer
    Ik reed rondom Lake Superior
    Maar na Des Moines
    zag ik geen borden meer
    Daardoor ben je ‘t spoor bijster
    Een nieuwe realiteit
    Daar kom je in terecht
    Onwerk’lijk, levensecht
    Je bent tijdelijk de weg kwijt

    Francesca:
    Oh, rechts! Sorry, sorry, hier rechts…

    Robert:
    Je kijkt alleen maar door je lenzen
    Altijd een camera teveel
    Neem nou die waterval in Cameroon
    Je kijkt, maar neemt er niet aan deel
    Je moet het voelen met je vingers
    totdat het water je verkoelt
    Door het te voelen krijgt het waarde
    Althans, zo lijkt het bedoeld
    Je rijdt de hele tijd cirkels
    De clou is waar dit toe leidt
    Je voelt je wat onthecht
    Maar is dat goed of slecht?
    Nog steeds tijdelijk de weg kwijt

    Francesca:
    Hier is het:
    De Roseman Brug

    Robert:
    Je vindt de sleutel echt
    pas na zo’n kort gevecht
    Je bent soms eerst een tijd de weg kwijt…

    #4147
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    04. Wat voor een vreemde man is dat

    Francesca:
    Wat voor een vreemde man is dat
    Eén van een andere soort
    Een andere stijl, een ander kaliber
    Wat voor een vreemd gesprek was dat?
    Eén als je hier niet hoort
    Uit andere tijd, een ander oord
    Waar vind hij zijn oorsprong?
    welke tijd en plaats, welk sprookjesboek?
    En zelf is hij nu ook op zoek
    zo eerlijk, zo sterk

    Robert:
    Alstublieft
    Francesca:
    Zijn die voor mij?
    Robert:
    Ja, als dank voor het brengen
    Francesca:
    Maar deze bloemen zijn giftig!
    O nee, is een grapje!!
    Het is een grapje, ik weet niet waarom ik dat zei… hahaha

    Francesca:
    Wat voor een vreemde man is dat
    Hoe hij zijn handen houdt
    Zo prachtig, gemak’lijk in controle
    Onberekenbaar
    Zo jong, zo wijs, zo oud
    Kijk hem aan
    Zo vertrouwd
    Iets zo willen
    Iets zo weten
    Als een wonder
    Iets zo heilig
    Nieuw geboren
    Nu nog zonder naam…

    #4148
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    05. Je bent niet alleen

    Dick:
    Ik ging bij de Hansen’s langs
    Het bedrijf van Bob en z’n zoon
    één blik zei me meer dan genoeg
    Daarmee zette Bob de toon
    Hij zweeg. Was trots,
    maar zijn oogst was rot,
    de vallei stond blank
    Ik bood hem aan garant te staan:
    lening bij de bank
    Hij stond zo diep in het krijt,
    dus zijn boerderij was ‘ie zeker kwijt
    Geen bank die hem nog uitstel gaf
    Die dag gaat z’n vrouw naar koor
    Hij zet een dorsmachine aan,
    stapt ervoor…
    naar het ziekenhuis:
    onderarm eraf!
    Dit leven is keihard
    Zwoegen en zweten
    Werkelijk keihard
    Daar moet je doorheen
    Dus hou je kop erbij, rug recht
    Door de wolven gebeten
    Zorg dat je terugvecht
    Dan zie je meteen:
    je bent niet alleen

    Francesca:
    En de buren hielpen mee.
    En de kinderen natuurlijk ook…

    Marsha:
    Ik ging bij de Hansen’s langs
    Dus langs bij Cora en Bob
    Michael:
    Ik ging met de tractor
    Bouw de boel verdomme weer op

    Dick:
    Niet vloeken, Michael!

    Marsha:
    Ik bracht Cora gegrilde kip,
    dan eet ze tenminste wat
    Carolyn:
    Ik nam hun zoon Henry mee
    een dagje uit in de stad
    Dick:
    Ik zette de schuur rechtop
    Carolyn:
    Op de zolder woont
    nu de broer van Bob
    Michael:
    Ik heb 6 hectare weggezet
    Marsha:
    Ik ging met de bank in gesprek
    In die rekening was er toch wat rek
    Dick, Marsha, Michael, Carolyn:
    En tot de herfst zijn ze gered
    Ja, dit leven is keihard
    Wikken en wegen
    Werkelijk keihard
    Zo hard als een steen
    Ik zorg dat je doorvecht
    Je kunt er weer tegen
    Ik vind het een voorrecht
    Kijk goed om je heen
    Je bent niet alleen
    Je bent niet alleen
    Je bent niet alleen
    Dick:
    Je bent niet alleen

    #4149
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Bob Bronshoff

    06. Een nieuw bestaan

    Marian:
    Kijk daar door het objectief:
    Vier tafels in een restaurant,
    serveerster, 23, jonge vrouw
    Aan een tafel zit een man,
    van 36, bruin verbrand,
    Exotisch, hij is alles wat zij wou.

    Want er was iets dat zich ontvouwde
    Er was iets van meet af aan
    Het was sterker dan de stilte
    Als een vloedgolf, een orkaan:
    een nieuw bestaan

    Francesca:
    Heerlijk! Ik hoor hier nooit echte muziek
    Robert:
    Het eten was heerlijk!
    Is dat een recept van thuis?
    Francesca:
    Ik heb een paar belangrijke dingen meegenomen uit Italië:
    Deze (ketting) en de recepten van Mama. Ik zou zelfs
    Mozzarella kunnen maken als iemand het hier zou eten
    Jij zou dat doen…
    Robert:
    Met tomaat en basilicum? Zeker!

    Marian:
    Blader door hun fotoboek
    Een echtpaar op een huwelijksreis
    in Marrakesh: een markt met fruit en vis
    Hij kijkt door z’n telelens
    Zij pakt zijn hand, hij lijkt niet wijs,
    of hij niet echt beseft dat zij er is

    En er was iets dat zich ontvouwde
    Er was iets zo onvoldaan
    Hij bleef kijken door z’n zoeker
    Iets riep hem. Hij wou gaan
    naar een nieuw bestaan
    Zijn nieuw bestaan
    Zij zag het pantser maar hield hoop
    Liet alles lang op z’n beloop
    ’t Was goed in bed
    op elk gebied
    Als het masker viel
    zag ze z’n ziel
    Nou, kennelijk dus niet

    Daar, een laatste fotolijst:
    die vrouw wordt ouder ingeschat,
    gevangen in een hulpeloos gebaar
    Zij verlaat hem. Schrijft een brief:
    ‘Het spijt me, Robert’, dat was dat
    Ze tapet het briefje vast aan haar gitaar

    Er is nog iets dat zij zich afvraagt
    Waarom zag ze nooit een traan?
    Zoekt ‘ie zelf wel naar een antwoord
    Ergens ooit, hier ver vandaan
    In een nieuw bestaan
    Zijn nieuw bestaan…

    #4150
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Bob Bronshoff

    07. Mogelijk/Onmogelijk

    Robert:
    Een kleine steek, een lichte schok,
    een zacht gefluister in het diepst van je geheugen
    Een frisse bries, een verre klok,
    geruis van bladeren in de wind
    Zet je de stap, zo op de gok,
    je hoort het klappen van de vleugels van een vlinder
    Is dit mogelijk? Onmogelijk
    Vandaag dit vage gevoel
    Laat het niet gebeuren
    Francesca:
    Laat het niet gebeuren

    Robert:
    Je sluit de deur, die gaat op slot,
    je stapt terug in jouw genoeglijke leugen
    Je sluit je af, dat lukt je tot
    het bonzen in je hart begint
    Je stopt het weg, je drijft de spot
    Je stelt jezelf gerust: ’t is morgen vroeg wel minder
    Is dit mogelijk? Onmogelijk
    De nacht is prachtig en koel
    Laat het niet gebeuren
    Robert en Francesca:
    Laat het niet gebeuren

    Robert:
    Maar had je dit niet graag gedeeld
    Dit is een onuitwisbaar beeld
    De zon die met haar haren speelt
    Haar voetstap op de trap…
    Je weet zo veel, maar niets van haar
    Dit alles stuit op veel bezwaar
    Maar jij bent jij en dat is waar
    Een goddelijke grap
    Ze nadert stap voor stap…

    Is dit mogelijk? Onmogelijk
    Althans de kans is zo klein
    Is dit mogelijk? Onmogelijk
    Zou ik zo gelukkig zijn
    Laat het niet gebeuren
    Het hoeft niet te gebeuren…

    #4151
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    08. Kijk naar mij

    Francesca:
    Een briesje steekt op
    en het zingt in mijn kop
    Het is anders maar wat geen idee
    Het korenveld golft als de zee
    Een mooi patroon
    De zon trekt een spoor
    tussen het grijze veld door
    en de appelboom draagt nieuwe vrucht
    En wat is dat voor geur in de lucht
    fris, nieuw en schoon
    Hij keek naar mij
    maar het was niet de blik die ‘k verwachtte
    Ja, hij keek naar mij
    alsof hij mij doorzag
    Het leek voorbij
    maar we deelden dezelfde gedachte
    Ja, hij keek naar mij
    en ik raakte van slag

    Robert:
    Is zij hier al geweest?
    Proefde zij van dit water?
    Liep ze over die brug
    met haar haar wapp’rend in de wind?
    En ik zoek het juiste licht
    Ja, ik zoek het juiste licht
    Ja, ik zoek het licht

    Francesca:
    Dit is wie ik ben,
    bijna niet meer herken
    En het vraagt een seconde, een dag
    De geheimen die niemand ooit zag
    werden onthuld
    Ik hervind het kompas
    van degeen die ik was
    nog voor dit, nog voor hem, nog voor ons
    Geen gepieker, gepeins of gefrons
    Ik ben vrij van schuld,
    dus kijk naar mij,
    naar mijn hand en mijn mond en mijn schouder
    Reik naar mij
    Jij kunt alles verstaan
    Nu lijken wij wel vereeuwigd,
    wij worden niet ouder
    Dus kijk naar mij
    Ga dan snel hier vandaan
    Aaahhh Aaahhh
    Nee, niet met jouw hand
    Reik niet naar mijn gezicht
    En je lippen niet zo dichtbij
    Kijk naar mij…

    #4152
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Bob Bronshoff

    09. Het kader dat je kiest

    Robert:
    Het begint met het licht
    Het is alsof je niet weet
    waar je naar moet kijken
    tot de zon je erop wijst
    Kies dan een kader
    dat het omlijst
    Zo zie je misschien
    wat je wil zien

    Kijk… nu… kijk…

    Leer te zien
    Breng wat pracht
    tot een klein klein venster
    De brug wordt meer een brug
    Het water meer het water
    Dat tekent de artiest
    ’t is het kader dat je kiest
    En je wacht…
    En je wacht…
    En je wacht…
    En je…
    KIJK DAAR!! ….
    Daar is iets verschoven
    Die boom ving opeens het zonlicht
    Daar! Daar! Daar!
    Alsof alles waar je altijd naar op zoek was
    buiten ieder kader lag
    waar niemand het ooit zag
    Leer te zien
    Leg het vast
    in een beeld voor eeuwig

    Blijf staan alsjeblieft
    Kijk niet naar mij
    Nu, kijk naar mij
    Kijk naar mij

    Daar… Daar… Daar…
    Daar…
    Vang het licht
    Het omlijst jouw gezicht,
    Francesca

    #4153
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    10. Iemand uit een droom

    Dick:
    In ’46 was ik 19
    Strak in het uniform
    Zo dun, vet in het haar
    Sterk als een os
    Dom als een koe
    Dat was het aller gelukkigste jaar
    En ik zag Fran daar, in Italië
    Man, zij was mooi,
    werd aangestaard door al die knullen
    Italianen, met respect,
    niet de ijverigste mensen op aard’
    En ik vond haar geweldig
    Iemand uit een droom
    Zij vond mij een held
    Ik groeide, overwon m’n schroom
    Dit jaar neem ik haar mee,
    we gaan op reis
    Als al het graan geoogst is
    en het hooi ververst
    Misschien een weekend
    naar een mooi hotel,
    Dat moet lukken
    Zijn de kids naar school,
    meteen na Kerst

    Michael:
    Hey uhhh, wil je ook wat drinken?
    Carolyn:
    Ja, waar was je nou?
    Michael:
    Praten, met mensen
    Carolyn:
    Jaja, waarover?
    Michael:
    Ik wil geen boer worden
    Carolyn:
    Maar wie zorgt er dan voor de boerderij?
    Michael:
    Jij!

    Dick:
    Niet dat ze klaagt,
    dat is niet aan de hand
    Ze heeft wel aandacht nodig
    Dat gaat wel eens mis
    Met alles wat ik te verstouwen heb
    durft zij niet echt te zeggen
    wat er scheelt,
    wat er met haar is
    Maar zij blijft mijn ware
    Iemand uit een droom
    En wat ben ik voor haar:
    de man die zorgt voor gas en stroom
    Dit jaar neem ik haar mee,
    we gaan op reis
    Of volgende zomer…
    Niet dat er geld is voor langdurige vakanties
    Maar ach, we komen er wel uit…

    #4154
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    11. Dichterbij

    Radio:
    Het is woensdagavond:
    Song en Dance vanuit Chicago

    Bigband-zangeres:
    Ik heb al zo lang gewacht
    Nu gaat het beginnen
    en ik heb een hele lijst
    en vragen staat vrij
    Jij bent verlegen, man,
    toch valt er veel te winnen, liefje
    Zet nog net een stap dichterbij
    Jij hebt mooie lippen en haar,
    dat noem ik een voordeel
    Mijn dromen zijn alleen bekend aan mij
    Wij zijn eindelijk alleen
    Wacht niet tot het laatste oordeel, liefje
    Zet nog net een stap dichterbij
    Wil je me koel of kalm?
    Ik zag hoe je lachte,
    want ik ben al wat jij maar wilt van mij
    We gaan vanavond van start
    Ik ben moe van het wachten, liefje
    Zet nog net een stap dichterbij

    #4155
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    12. Al die tijd

    Robert:
    Wat heb ik eerder gezegd
    Ik leek wel verdwaald
    Ja, ik wist wel waar ik was,
    niet waar ik naartoe ging
    Waarom beklom ik bergen,
    zwom ik in woeste zee
    Waarom die wilde paarden achterna
    Ik weet nou
    Ik weet nou
    Al die tijd leek het te leven
    om mij te leiden naar jou, Francesca
    Eindeloos in touw
    Wachten op een haven
    Nachten in de kou
    Al die tijd dreef het getijde mij naar jou

    Francesca:
    Wat dit ook is
    en wat wij ook verder doen
    Laat dit onberoerd
    Laat dit niet verworden
    tot een paar simpele woorden
    Jij laat mij geloven, puur en intens:
    Wij zijn als paar de eerste mensen
    die dit ervaren
    Er is geen grens
    Robert:
    Landen die ik bezocht heb
    Bergen die ik bevocht
    En al die tijd lag het antwoord
    hier bij jou
    Francesca:
    Al die tijd lag het antwoord
    Robert en Francesca:
    Hier bij jou
    Robert:
    Hier bij jou
    Al die tijd leidde mijn leven
    Francesca:
    Al die tijd leidde mijn leven
    Robert:
    mijn hele leven naar jou
    Francesca:
    naar jou
    Robert:
    Francesca
    Robert en Francesca:
    Dit is waar ik land
    Waar ik naar gezocht heb
    ’t antwoord dat ik wou
    Al die tijd
    Robert:
    dreef het getijde
    mij naar jou…

    #4156
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Noor van Gestel

    13. State Road Twenty one

    Country-zangeres:
    Kom op kinderen
    Klim in pick-up
    Kom op kinderen
    Snel als je kan
    Kom op, zit je?
    We maken een ritje
    naar State Road Twenty One
    Kom op kinderen
    Volop benzine
    Dat moet ook wel
    want we hebben een plan
    Oho Oho Oho Oh
    op State Road Twenty One
    Allemaal nu!
    Allen:
    Oho ho ho
    State Road Twenty One

    Michael:
    ’t is 9 uur, ik ben aldoor moe
    De hele tijd kijken naar één zo’n koe
    Het liefst ga ik naar de feesttent toe
    Dit is saai en idioot
    Ik ga voortaan wel alleen op reis
    Met m’n eigen auto en m’n rijbewijs
    Met pa rijdt nu maar is oud en grijs,
    dus dat doet ‘ie niet tot z’n dood
    Oho, nooit meer zo’n show
    Al die boerenkinkels krijg je zo kado
    Oho, nooit meer zo’n show
    Want er moet toch wat meer zijn
    Oho, nooit meer zo’n show
    Er is veel meer dan die rodeo
    Oho, nooit meer zo’n show
    Want er moet toch wat meer zijn

    Carolyn:
    Ik heb suizen in m’n oor
    en m’n handen trillen
    Ik at zeven hotdogs
    en ik voel me niet goed
    5 uur wachten
    Dit is mijn finale
    Zou het stierkalf kunnen winnen?
    Ach, we houden moed
    O, God,
    voor het eerst een migraine
    O, God,
    en verhoging misschien
    O, God,
    en het ging net zo goed
    Nu zegt iedereen, wedden,
    “Wat een simpele trien”
    Oho, nooit meer zo’n show
    Je treedt in principe
    maar kort op in de jaarshow
    Oho, nooit meer zo’n show
    Want er moet toch wat meer zijn
    Michael en Carolyn:
    Oho, nooit meer zo’n show
    En komen al die mensen daar van Ohio?
    Oho, nooit meer zo’n show
    Want er moet toch wat meer zijn

    Dick:
    Hey Michael!
    Michael:
    Ja eindelijk, je bent er!
    Dick:
    Het is jouw beurt, verdomme
    Carolyn:
    En heeft Stevie al gegeten?
    Michael:
    Nee, dat had je zelf moeten regelen
    Dick:
    Waar ga je naartoe?
    Michael:
    Ik ga naar de rodeo. Met Jef.
    Ik ben vanmiddag terug. 3 uur
    Carolyn:
    Stevie ziet er toch goed uit, pap?!
    Alles goed, Stevie?
    Dick:
    Stevie gaat vast winnen, Carolyn
    Wie is die Jef waar jouw broer mee weggaat?
    Carolyn:
    Geen idee!

    Country-zangeres:
    Kom op kinderen
    Laat je maar rijden
    Stap in de auto
    en hou jezelf vast
    Oho oho oho oh
    Op State Road Twenty One
    Allemaal nu!
    Allen:
    Ohohohohoho
    Ohohohoho
    Ohohohohoho
    Hohohoooo
    Oehoeoeoe….

    #4157
    Marijke
    Sleutelbeheerder


    Foto: © Bob Bronshoff

    14. Wie we zijn

    Robert:
    Slaap je altijd zo vredig?
    Komt dat soms door jouw zorgeloos bestaan
    Hmmm…
    Of hou je je stiekem slapend
    Omdat je nog lang je bed niet uit wilt gaan
    Hmmm…
    Je hoeft geen brood te smeren, nee
    Geen wekker gaat tekeer
    Het zonlicht wordt gestopt door ‘t gordijn
    Er zijn vandaag geen vragen meer
    want wij zijn wie en waar we willen zijn
    Hmmm…
    Ben ik soms egoïstisch
    M’n spullen pakken want de weg die wacht
    Hmmm…
    of mogen we dit beleven
    met de zegen van een hog’re macht
    Hmmm…
    We liggen in het ochtendlicht
    Het bed een veld van eer
    Je haren in gefilterd zonneschijn
    Er zijn vandaag geen vragen meer
    want wij zijn wie en waar we willen zijn
    Oehoehoehoe…
    Oehoehoehoe…
    Misschien na al die jaren
    van het zoeken keer op keer
    vond ik de koningin in haar domein
    Er zijn vandaag geen vragen meer
    We zijn zoals we altijd moesten zijn
    Hmmm…

15 berichten aan het bekijken - 1 tot 15 (van in totaal 21)
  • Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.