[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

20. Altijd beter

Francesca:
Ik had die dag wel voor de jaarmarkt kunnen kiezen
Jij kon de weg gaan vragen langs een ander pad
Of ik was weg tot kwart voor tien
of had de stofwolk niet gezien
Was dat misschien… misschien niet beter?
Wij hadden wat ons overkwam kunnen negeren
‘k had kunnen bidden dat ik jou weer snel vergat
Ik had jou lief
Jij had mij lief
En wat is er dan beter?

Ik had jou ook voorbij het maisveld kunnen volgen
Een nieuwe wereld lag er open, dankzij jou
Ik zag het met mijn ogen dicht
Een onontgonnen vergezicht
Was dat wellicht… wellicht niet beter?
Ik had de pijnlijke verwijten kunnen missen
maar ook mijn zoon werd man
mijn dochter werd een vrouw
Ik had jou lief
Jij had mij lief
En wat is er dan beter?

Het is dwaas
Het is absurd
Zo houdt een liefde liefde tegen
Wat ineens was
hier is gebeurt
dat was een zegen
Hoe had ik anders ooit de liefde leren kennen
Jij kwam en ging en toch
jij bleef een eeuwigheid
Ik raakte jou
jou nooit meer kwijt
Ik had jou lief
Jij had mij lief
Heb geen seconde spijt

Altijd is liefde beter

Robert:
Jij en ik zijn één seconde
Schud of knik
In éen seconde
Jij en ik… elkaar gevonden
Er zijn duizend mijl te gaan…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

19. Vervaagt naast jou

Robert:
Dit was ergens
Dit was iemand
Het was ooit eens ver van hier
Groene heuvels
strak omlijnd door hemels blauw
Maar helaas herken ik niemand
Zoveel foto’s op papier
en dit alles vervaagt naast jou

Bij die aanblik moest ik slikken
Ik zag meer dan ik verdien
Ik zag de wereld ongerept voor dag en dauw
Gefixeerde ogenblikken,
maar nu alles is gezien
blijkt: dit alles vervaagt naast jou
Dit alles vervaagt
Alles vervaagt
Alles vervaagt naast jou

Ik bereisde heel de aarde
Ben bij ieder vuur verwarmt
Ik heb dikwijls mogen schuilen voor de kou
Maar het enige van waarde
was de tijd, door jou omarmt
En dit alles vervaagt naast jouw
Dit alles vervaagt
Alles vervaagt
Alles vervaagt naast jou

Ahahahahaaaaaa
Ahahahahaaaaaa

Er is één beeld maar voor eeuwig
tot voorbij het laatste zwart
dat ik tot het eind der tijd voor ogen hou
Dat beeld omklem ik stevig
Zelfs het kloppen van mijn hart
Zelfs mijn leven vervaagt naast jou
Dit alles vervaagt
alles vervaagt
alles vervaagt naast jou
Dit alles vervaagt
Alles vervaagt
en alles vervaagt
Naast jou
Naast jou
Naast jou
Jou…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

18. Als ik ga

Dick:
Als ik ga
Als ik ga
Leg mij neer daar in het graanveld
Graaf mijn graf
daar maar diep
Zo ga ik over
Da’s de hele hap nalatenschap
als ik ga

Carolyn:
Hey man, zou ik niet nerveus moeten zijn?
Ik dacht dat bruidjes altijd nerveus waren
Francesca:
Als jij nu nerveus was, dan was je niet zeker van jouw zaak
Carolyn:
Oh, dus als ik nu niet nerveus ben dan…
Francesca:
Dan zijn jullie voor elkaar gemaakt
Carolyn:
Mam, ik hou van je
Dick:
Oh… Zijn jullie klaar?
Michael:
Hey, hey, ben ik nu enigst kind?
Carolyn:
Enig! Enig kind
Dick:
Michael, ik vraag aan jou één ding:
Wordt alsjeblieft heel erg snel volwassen
Michael:
Ik ga toch medicijnen studeren op campus,
Wat wil je nou nog meer…
Francesca:
Ach, jongens…!
Michael:
Ja, maar sorry mam…
Car, je ziet er schitterend uit
en mam, ik hou van je
en pap… leuke broek…
Francesca:
Hahahaha

Dick:
Als ik ga
Als ik ga
naar de Heere in de hemel
Kijk ik neer op dit land
Zo ga ik over
En ik vraag het U:
Laat het net als nu
als ik ga

Marsha:
Hoe is het mogelijk: Michael Johnson een doctor
Oh, sorry, dat bedoelde ik niet zo letterlijk
Francesca:
Marsha, ik weet het,
Geen idee
Marsha:
Nou ik denk dat dat komt omdat je altijd zo ontzettend van hem bent blijven houden, hè
Die jongen die kon niet anders dan op het rechte pad blijven
Wel ontzettend jammer dat Dick hier niet bij kon zijn vandaag
Francesca:
Misschien gaan wij later nog langs in het ziekenhuis. Ik denk dat hij dat leuk zal vinden
Marsha:
Och, medicijnen summa cum laude Michael Johnson!!

Dick:
Oh, vanaf mijn jeugd
keek ik uit op zoveel morgens
Maar de gisterens die stapelden zich op

Marsha:
De laatste keer dat ik bij Dick in het ziekenhuis was toen dacht ‘ie dat ‘ie niet meer thuis zou komen
Francesca:
Ik weet het, Marsha
Hij bereidt ons voor
Marsha:
Ja, dat denk ik ook
Michael:
Nou eindelijk, waar zijn jullie
Ik heb jullie overal gezocht
Carolyn:
Oh, we zijn zo trots op je
Ja toch, mam?
Francesca:
Trotser kan niet,
ik stijg zowat op!

Dick:
Als ik ga
Als ik ga
Zie ik elke wolk van boven
Zie mijn kind en haar kind
Zo ga ik over
Ik ga vervuld van trots
naar de tempel Gods
als ik ga
Oh, vanaf mijn jeugd
keek ik uit op zoveel morgens
maar de gisterens die vormen nu een strop
Als ik ga
Als ik ga
zing ik Glorie Halleluja
Al het werk is gedaan
Zo ga ik over
Weet dat ik altijd
van jullie houden zal
ook als ik ga
En die liefde is mijn erfenis
als ik ga…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

17. Jij en ik zijn één seconde

Robert:
Voor het eerst in mijn bestaan
ben ik deel van het gebeuren
Zonder camera-barrière
Zonder filter op m’n lens
Voor het eerst in mijn bestaan
zie ik ongehinderd kleuren
Stap ik door mijn diafragma
en overschrijdt ik deze grens
En ik laat je niet meer gaan
ongeacht wat het motief is
Jij verbindt me met de wereld
Die aanvaard ik nu gedwee
Voor het eerst in mijn bestaan
waag ik alles wat me lief is
En ik vraag je nu, Francesca:
Kom, ga mee

Wat ligt in het verschiet?
Ik heb niet de regie
Maar beloon je me?
Want ik wil dat je ziet
wat ik dankzij jou zie
Kom ik toon je
wond’ren die deze wereld ons biedt
We zijn stof tussen sterren, meer niet
Van oerknal tot het eind der tijd
zijn jij en ik maar één seconde
Schudt of knik in één seconde
Gun die blik. In één seconde
is er duizend mijl te gaan

Ik zoek niet naar wat nieuws
Ik heb geen aandacht voor geld
Francesca:
Ik wil niet meer terug
naar een dag zonder jou
Robert:
Wat ik zocht was al hier
op dit vredige veld
Francesca:
Ik zou dit kunnen doen
Robert:
Kijk dat wonder nou
Ook een ster of planeet staat niet stil,
schiet de ruimte door
en draait om een spil
We razen aldoor het heelal door
Robert en Francesca:
Want jij en ik zijn één seconde
Schud of knik in één seconde
Gun die blik. In één seconde
Robert:
is er duizend mijl te gaan
Francesca:
Alles draait, zwenkt en zwaait,
verdeeld in voor en na
Robert:
Kom, ga mee
Francesca:
Zon en maan zijn voortaan
verdeeld in voor en na
Robert:
Kom, ga mee!
Francesca:
Hoe kan ik gaan
Zeg mij, hoe kan ik gaan
Hoe kan ik mee met jou?
Pak ik gewoon een tas,
laat ik dit wat het was, het idee
Kijk naar wie ik ben en waar ik ben
en zeg mij: waarom is dit plots oké
Hoe kan ik mee?
Hoe kan ik mee, met jou?
Robert:
Maar het moet en het zal
Waarvoor ben je het bangst?
Kom, dan leid ik je
Dit staat vast bovenal
Voel je twijfel of angst,
dan bevrijd ik je
Wij gaan voort, deur is dicht en op slot
Dit is ons onomkeerbare lot
Ik heb heel de nacht al één gedachte:
Ik vertrek niet, ik blijf wachten,
want jij en ik zijn één seconde
Schud of knik in één seconde
Gun die blik. In één seconde
Francesca:
is er duizend mijl te gaan
Robert:
Al die tijd leek het te lijden
Francesca:
Al die tijd leek het te lijden
Robert:
Al die tijd dreef het getijde
Francesca:
Al die tijd dreef het getijde
Robert en Francesca:
Jij en ik
In één seconde
Robert:
is er duizend mijl te gaan
Francesca:
Kom, ga mee…

[Marijke]

16. Verdeeld in voor en Na

Francesca:
Ik voel jouw huid nog op mijn huid,
hoor nog de zoete kreten
Wat is dit waar ik in ten onder ga
Straks volgt de kus
Ik zwaai jou uit
Mijn leven is gespleten,
verdeeld in voor en na
Deze extase, ongekend,
die werd mij slechts beschreven
Jij spreekt een taal die ik vanzelf versta
Eeuwigheid klonk in één moment
Daarmee heb jij mijn leven
verdeeld in voor en na
Alles draait, zwenkt en zwaait
Verdeeld in voor en na

Robert:
Francesca, ik hou van je
Francesca:
En ik hou van jou.
Meer dan van mijn eigen leven
hou ik van jou…
Robert:
Shh shh shh…

[Marijke]

15. Bijna echt

Francesca:
Groeit een meisje op in Napoli,
is haar toekomst snel geregeld
Voor de Tweede Wereldoorlog
waren rollen snel verdeeld
Groeit een meisje op in Napoli,
is haar lot meteen bezegeld
Wil ze mama haar ambitie
door de jongens-competitie
Zij bepaalt snel haar positie
Kiest, voldoet zij aan het beeld
Mijn zuster Chiara
droeg zwart leren rokken
Dat was zo haar ding
Chiara heeft altijd
de aandacht getrokken
waarheen zij ook ging
Chiara zei:
‘Cesca, jij kiest wat jij doet’
Chiara had plannen
en meer nog de moed
Zij lachte mij uit
Ik begreep haar niet goed,
want ik droomde een flat in Siena
Dat was toen mijn doel
Met een boek en als uitzicht een venster
en een houten stoel
’t Is niet eenzaam
weg van Chiara
Bijna echt
Paulo, jongen van
een andere school
Met grijze ogen,
haar als kool
Zijn sterke handen trilden
als hij naar mij keek
Paulo, knappe knul,
maar simpele ziel
Wie weet waarom
ik voor hem viel
En toch,
ik kuste hem al in die eerste week
Chiara zei: ‘Paulo is saai en is dom
Hij maakt jou boerin
en jij werkt je nog krom
Kies de officieren-club, kam je en kom’
Maar ik droomde een strand in Ancona
met een kind of vier
Paulo dicht in het zicht
en de zee was altijd in ’t vizier
Echt de hemel:
weg van Chiara …
Bijna echt
Chiara ging dansen
Ja, ook als het luchtalarm huilde
Chiara, een makkelijke prooi
waar soldaten bij schuilden
Paulo werd ook een soldaat
en is nooit teruggekeerd
Chiara zei enkel:
‘Jij hebt nu jouw les wel geleerd’

En de straten waren smerig
en het water bedorven
en ik had geen sigaretten meer
en niemand dacht nog aan een toekomst
en ik zat in de haven
en keek naar elk schip dat vertrok

En toen…
keek ik op,
zag een Amerikaans soldaat
Hij keek naar mij
En ik wist:
pak ik enkel zijn hand
dan ben ik eindelijk vrij
Van hem houden zou wel volgen
Neem me mee
weg van Italia,
weg van Chiara!
Dan voel ik mij zo gezegd
bijna echt…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

14. Wie we zijn

Robert:
Slaap je altijd zo vredig?
Komt dat soms door jouw zorgeloos bestaan
Hmmm…
Of hou je je stiekem slapend
Omdat je nog lang je bed niet uit wilt gaan
Hmmm…
Je hoeft geen brood te smeren, nee
Geen wekker gaat tekeer
Het zonlicht wordt gestopt door ‘t gordijn
Er zijn vandaag geen vragen meer
want wij zijn wie en waar we willen zijn
Hmmm…
Ben ik soms egoïstisch
M’n spullen pakken want de weg die wacht
Hmmm…
of mogen we dit beleven
met de zegen van een hog’re macht
Hmmm…
We liggen in het ochtendlicht
Het bed een veld van eer
Je haren in gefilterd zonneschijn
Er zijn vandaag geen vragen meer
want wij zijn wie en waar we willen zijn
Oehoehoehoe…
Oehoehoehoe…
Misschien na al die jaren
van het zoeken keer op keer
vond ik de koningin in haar domein
Er zijn vandaag geen vragen meer
We zijn zoals we altijd moesten zijn
Hmmm…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

13. State Road Twenty one

Country-zangeres:
Kom op kinderen
Klim in pick-up
Kom op kinderen
Snel als je kan
Kom op, zit je?
We maken een ritje
naar State Road Twenty One
Kom op kinderen
Volop benzine
Dat moet ook wel
want we hebben een plan
Oho Oho Oho Oh
op State Road Twenty One
Allemaal nu!
Allen:
Oho ho ho
State Road Twenty One

Michael:
’t is 9 uur, ik ben aldoor moe
De hele tijd kijken naar één zo’n koe
Het liefst ga ik naar de feesttent toe
Dit is saai en idioot
Ik ga voortaan wel alleen op reis
Met m’n eigen auto en m’n rijbewijs
Met pa rijdt nu maar is oud en grijs,
dus dat doet ‘ie niet tot z’n dood
Oho, nooit meer zo’n show
Al die boerenkinkels krijg je zo kado
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn
Oho, nooit meer zo’n show
Er is veel meer dan die rodeo
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn

Carolyn:
Ik heb suizen in m’n oor
en m’n handen trillen
Ik at zeven hotdogs
en ik voel me niet goed
5 uur wachten
Dit is mijn finale
Zou het stierkalf kunnen winnen?
Ach, we houden moed
O, God,
voor het eerst een migraine
O, God,
en verhoging misschien
O, God,
en het ging net zo goed
Nu zegt iedereen, wedden,
“Wat een simpele trien”
Oho, nooit meer zo’n show
Je treedt in principe
maar kort op in de jaarshow
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn
Michael en Carolyn:
Oho, nooit meer zo’n show
En komen al die mensen daar van Ohio?
Oho, nooit meer zo’n show
Want er moet toch wat meer zijn

Dick:
Hey Michael!
Michael:
Ja eindelijk, je bent er!
Dick:
Het is jouw beurt, verdomme
Carolyn:
En heeft Stevie al gegeten?
Michael:
Nee, dat had je zelf moeten regelen
Dick:
Waar ga je naartoe?
Michael:
Ik ga naar de rodeo. Met Jef.
Ik ben vanmiddag terug. 3 uur
Carolyn:
Stevie ziet er toch goed uit, pap?!
Alles goed, Stevie?
Dick:
Stevie gaat vast winnen, Carolyn
Wie is die Jef waar jouw broer mee weggaat?
Carolyn:
Geen idee!

Country-zangeres:
Kom op kinderen
Laat je maar rijden
Stap in de auto
en hou jezelf vast
Oho oho oho oh
Op State Road Twenty One
Allemaal nu!
Allen:
Ohohohohoho
Ohohohoho
Ohohohohoho
Hohohoooo
Oehoeoeoe….

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

12. Al die tijd

Robert:
Wat heb ik eerder gezegd
Ik leek wel verdwaald
Ja, ik wist wel waar ik was,
niet waar ik naartoe ging
Waarom beklom ik bergen,
zwom ik in woeste zee
Waarom die wilde paarden achterna
Ik weet nou
Ik weet nou
Al die tijd leek het te leven
om mij te leiden naar jou, Francesca
Eindeloos in touw
Wachten op een haven
Nachten in de kou
Al die tijd dreef het getijde mij naar jou

Francesca:
Wat dit ook is
en wat wij ook verder doen
Laat dit onberoerd
Laat dit niet verworden
tot een paar simpele woorden
Jij laat mij geloven, puur en intens:
Wij zijn als paar de eerste mensen
die dit ervaren
Er is geen grens
Robert:
Landen die ik bezocht heb
Bergen die ik bevocht
En al die tijd lag het antwoord
hier bij jou
Francesca:
Al die tijd lag het antwoord
Robert en Francesca:
Hier bij jou
Robert:
Hier bij jou
Al die tijd leidde mijn leven
Francesca:
Al die tijd leidde mijn leven
Robert:
mijn hele leven naar jou
Francesca:
naar jou
Robert:
Francesca
Robert en Francesca:
Dit is waar ik land
Waar ik naar gezocht heb
’t antwoord dat ik wou
Al die tijd
Robert:
dreef het getijde
mij naar jou…

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

11. Dichterbij

Radio:
Het is woensdagavond:
Song en Dance vanuit Chicago

Bigband-zangeres:
Ik heb al zo lang gewacht
Nu gaat het beginnen
en ik heb een hele lijst
en vragen staat vrij
Jij bent verlegen, man,
toch valt er veel te winnen, liefje
Zet nog net een stap dichterbij
Jij hebt mooie lippen en haar,
dat noem ik een voordeel
Mijn dromen zijn alleen bekend aan mij
Wij zijn eindelijk alleen
Wacht niet tot het laatste oordeel, liefje
Zet nog net een stap dichterbij
Wil je me koel of kalm?
Ik zag hoe je lachte,
want ik ben al wat jij maar wilt van mij
We gaan vanavond van start
Ik ben moe van het wachten, liefje
Zet nog net een stap dichterbij

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

10. Iemand uit een droom

Dick:
In ’46 was ik 19
Strak in het uniform
Zo dun, vet in het haar
Sterk als een os
Dom als een koe
Dat was het aller gelukkigste jaar
En ik zag Fran daar, in Italië
Man, zij was mooi,
werd aangestaard door al die knullen
Italianen, met respect,
niet de ijverigste mensen op aard’
En ik vond haar geweldig
Iemand uit een droom
Zij vond mij een held
Ik groeide, overwon m’n schroom
Dit jaar neem ik haar mee,
we gaan op reis
Als al het graan geoogst is
en het hooi ververst
Misschien een weekend
naar een mooi hotel,
Dat moet lukken
Zijn de kids naar school,
meteen na Kerst

Michael:
Hey uhhh, wil je ook wat drinken?
Carolyn:
Ja, waar was je nou?
Michael:
Praten, met mensen
Carolyn:
Jaja, waarover?
Michael:
Ik wil geen boer worden
Carolyn:
Maar wie zorgt er dan voor de boerderij?
Michael:
Jij!

Dick:
Niet dat ze klaagt,
dat is niet aan de hand
Ze heeft wel aandacht nodig
Dat gaat wel eens mis
Met alles wat ik te verstouwen heb
durft zij niet echt te zeggen
wat er scheelt,
wat er met haar is
Maar zij blijft mijn ware
Iemand uit een droom
En wat ben ik voor haar:
de man die zorgt voor gas en stroom
Dit jaar neem ik haar mee,
we gaan op reis
Of volgende zomer…
Niet dat er geld is voor langdurige vakanties
Maar ach, we komen er wel uit…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

09. Het kader dat je kiest

Robert:
Het begint met het licht
Het is alsof je niet weet
waar je naar moet kijken
tot de zon je erop wijst
Kies dan een kader
dat het omlijst
Zo zie je misschien
wat je wil zien

Kijk… nu… kijk…

Leer te zien
Breng wat pracht
tot een klein klein venster
De brug wordt meer een brug
Het water meer het water
Dat tekent de artiest
’t is het kader dat je kiest
En je wacht…
En je wacht…
En je wacht…
En je…
KIJK DAAR!! ….
Daar is iets verschoven
Die boom ving opeens het zonlicht
Daar! Daar! Daar!
Alsof alles waar je altijd naar op zoek was
buiten ieder kader lag
waar niemand het ooit zag
Leer te zien
Leg het vast
in een beeld voor eeuwig

Blijf staan alsjeblieft
Kijk niet naar mij
Nu, kijk naar mij
Kijk naar mij

Daar… Daar… Daar…
Daar…
Vang het licht
Het omlijst jouw gezicht,
Francesca

[Marijke]

Foto: © Noor van Gestel

08. Kijk naar mij

Francesca:
Een briesje steekt op
en het zingt in mijn kop
Het is anders maar wat geen idee
Het korenveld golft als de zee
Een mooi patroon
De zon trekt een spoor
tussen het grijze veld door
en de appelboom draagt nieuwe vrucht
En wat is dat voor geur in de lucht
fris, nieuw en schoon
Hij keek naar mij
maar het was niet de blik die ‘k verwachtte
Ja, hij keek naar mij
alsof hij mij doorzag
Het leek voorbij
maar we deelden dezelfde gedachte
Ja, hij keek naar mij
en ik raakte van slag

Robert:
Is zij hier al geweest?
Proefde zij van dit water?
Liep ze over die brug
met haar haar wapp’rend in de wind?
En ik zoek het juiste licht
Ja, ik zoek het juiste licht
Ja, ik zoek het licht

Francesca:
Dit is wie ik ben,
bijna niet meer herken
En het vraagt een seconde, een dag
De geheimen die niemand ooit zag
werden onthuld
Ik hervind het kompas
van degeen die ik was
nog voor dit, nog voor hem, nog voor ons
Geen gepieker, gepeins of gefrons
Ik ben vrij van schuld,
dus kijk naar mij,
naar mijn hand en mijn mond en mijn schouder
Reik naar mij
Jij kunt alles verstaan
Nu lijken wij wel vereeuwigd,
wij worden niet ouder
Dus kijk naar mij
Ga dan snel hier vandaan
Aaahhh Aaahhh
Nee, niet met jouw hand
Reik niet naar mijn gezicht
En je lippen niet zo dichtbij
Kijk naar mij…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

07. Mogelijk/Onmogelijk

Robert:
Een kleine steek, een lichte schok,
een zacht gefluister in het diepst van je geheugen
Een frisse bries, een verre klok,
geruis van bladeren in de wind
Zet je de stap, zo op de gok,
je hoort het klappen van de vleugels van een vlinder
Is dit mogelijk? Onmogelijk
Vandaag dit vage gevoel
Laat het niet gebeuren
Francesca:
Laat het niet gebeuren

Robert:
Je sluit de deur, die gaat op slot,
je stapt terug in jouw genoeglijke leugen
Je sluit je af, dat lukt je tot
het bonzen in je hart begint
Je stopt het weg, je drijft de spot
Je stelt jezelf gerust: ’t is morgen vroeg wel minder
Is dit mogelijk? Onmogelijk
De nacht is prachtig en koel
Laat het niet gebeuren
Robert en Francesca:
Laat het niet gebeuren

Robert:
Maar had je dit niet graag gedeeld
Dit is een onuitwisbaar beeld
De zon die met haar haren speelt
Haar voetstap op de trap…
Je weet zo veel, maar niets van haar
Dit alles stuit op veel bezwaar
Maar jij bent jij en dat is waar
Een goddelijke grap
Ze nadert stap voor stap…

Is dit mogelijk? Onmogelijk
Althans de kans is zo klein
Is dit mogelijk? Onmogelijk
Zou ik zo gelukkig zijn
Laat het niet gebeuren
Het hoeft niet te gebeuren…

[Marijke]

Foto: © Bob Bronshoff

06. Een nieuw bestaan

Marian:
Kijk daar door het objectief:
Vier tafels in een restaurant,
serveerster, 23, jonge vrouw
Aan een tafel zit een man,
van 36, bruin verbrand,
Exotisch, hij is alles wat zij wou.

Want er was iets dat zich ontvouwde
Er was iets van meet af aan
Het was sterker dan de stilte
Als een vloedgolf, een orkaan:
een nieuw bestaan

Francesca:
Heerlijk! Ik hoor hier nooit echte muziek
Robert:
Het eten was heerlijk!
Is dat een recept van thuis?
Francesca:
Ik heb een paar belangrijke dingen meegenomen uit Italië:
Deze (ketting) en de recepten van Mama. Ik zou zelfs
Mozzarella kunnen maken als iemand het hier zou eten
Jij zou dat doen…
Robert:
Met tomaat en basilicum? Zeker!

Marian:
Blader door hun fotoboek
Een echtpaar op een huwelijksreis
in Marrakesh: een markt met fruit en vis
Hij kijkt door z’n telelens
Zij pakt zijn hand, hij lijkt niet wijs,
of hij niet echt beseft dat zij er is

En er was iets dat zich ontvouwde
Er was iets zo onvoldaan
Hij bleef kijken door z’n zoeker
Iets riep hem. Hij wou gaan
naar een nieuw bestaan
Zijn nieuw bestaan
Zij zag het pantser maar hield hoop
Liet alles lang op z’n beloop
’t Was goed in bed
op elk gebied
Als het masker viel
zag ze z’n ziel
Nou, kennelijk dus niet

Daar, een laatste fotolijst:
die vrouw wordt ouder ingeschat,
gevangen in een hulpeloos gebaar
Zij verlaat hem. Schrijft een brief:
‘Het spijt me, Robert’, dat was dat
Ze tapet het briefje vast aan haar gitaar

Er is nog iets dat zij zich afvraagt
Waarom zag ze nooit een traan?
Zoekt ‘ie zelf wel naar een antwoord
Ergens ooit, hier ver vandaan
In een nieuw bestaan
Zijn nieuw bestaan…

[Auteur]

Berichten